Το τέλος του διλήμματος

Χαθήκαμε... Μάλλον χάθηκα. Δεν πνιγηκα στη δουλειά. Κάθε άλλο. Μάλλον τεμπέλιασα λίγο παραπάνω τελευταία..

Πάντως δεν έχω παράπονο, η ζωή μου έχει πολύ ενδιαφέρον τελευταία. Ακούστε τι έγινε.

Ένας φίλος - συνάδελφος - δημοτικός σύμβουλος με κάλεσε να παίξω σε μια συναυλια για το δήμο πανοράματος... Θα συμμετεχουν και άλλοι φίλοι. Η συναυλια έχει θέμα musicals, προβλέπεται να βγει καλή. Ο ίδιος άνθρωπος με πρότεινε σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρία η οποια ζητουσε μηχανικό ηλεκτρολόγο με προσόντα παρόμοια με τα δικά μου.

Το δίλημμα είχε ως εξής: Από τη μία η παρούσα δουλειά, με πολυ ωραίο κλίμα συνεργασίας, ευέλικτο ωράριο και μετρημένα χωσίματα, ξεκούραστα, καθαρά, γραφειάκι, υπολογιστές, σχέδια, διακίνηση εγγράφων.. Μελετητικό γραφείο ρε αδερφε..

Απο την άλλη, ΓΙΓΑΝΤΙΑ κατασκευαστική με κύρος πολυεθνικής εταιρίας, σίγουρο μέλλον, καλές προοπτικές, φοβερή εξέλιξη και πολύ καλό πακέτο αποδοχών.

Τα κατα; Στην πρώτη περίπτωση μάλλον κανένα πέρα απο την ασυνενοησία με τη λογίστρια και κάποιες minor προστριβές σχετικά με το οικονομικό (οι οποιες όμως λύνονται στο φτερό).
Στη δευτερη περίπτωση είναι σημαντικότερα.. Εξοντοτικό ωράριο, συνθήκες εργοταξιου, μπίχλα, ζέστη τρεχάλα και όποιος αντέξει..

Συνολικά θα το έθετα ότι είχα να διαλέξω ανάμεσα στην εύκολη λυση, τη χαλαρή,τη βολική, σε αντιπαράθεση με τη δύσκολη επιλογή της κούρασης - εξέλιξης.

Τελικά διάλεξα το δευτερο... Δεν ξέρω άν έκανα καλα. Δν μετανοιωνω. Σε 2 βδομάδες ξεκινάω. Οπως είπα κ πριν οποιος αντεξει. Πάντως το νυν αφεντικό μου μού είπε να του τηλεφωνήσω αν το μετανοιώσω ή αν δεν μου αρέσει εκει, και να ξαναγυρίσω. Υπέροχος?

Wish me luck. I'll need it probably..
Nice writing to you again...